zaterdag 4 januari 2020
Blog 9: The End
Bar American.... tja... wat een GEWELDIG afscheidsconcert. Het begon al in de middag bij het opbouwen, het podium was iets anders, de valgevaarlijke hoek was opeens ook podium geworden. En omdat we met 3 gitaristen spelen (ook Gudy doet mee) staat het podium goed vol. Gelukkig doen we de meeste nummers maar met 2 gitaristen, anders wordt het misschien wat too much. Om 16.15 zijn we klaar met opbouwen en na nog een biertje gaan we naar onze vaste eetgelegenheid De Vliegenier om een hapje te eten. Wim en Lorenzo Flipse schuiven ook aan, gezellig!
Om 18.15 zijn we terug en begint het afwachten tot Wish you were here. Daarna mogen we los. En los gaan we. De eerste helft van de eerste set is met Bart, lekker warm spelen. Het loopt gelijk goed, de energie zit erin en het publiek is enthousiast. Als laatste nummer voor de switch spelen we ons beloofde nummer van Rory Gallagher, Laundromat. Daarna maakt Bart plaats voor Gudy en spelen we de rest van de eerste set plus alvast nog een liedje extra in de vorm van Roxanne. Afsluiter is Pinball Wizzard en ondanks mijn geschreeuw in Gudy's oor dat hij rustig moet beginnen gaat hij er als een raket vandoor. Gelukkig valt de drums corrigerend in en gaat het tempo ietsje terug hahaha. Tijdens de eerste set merken we dat het erg warm is op het podium, we zijn allemaal doorweekt na 15 nummers spelen.
Dan de 2e set. Er staan officieel 14 nummers in de set, plus 3 toegiften. Samen met de extra toegevoegde nummers komen we uiteindelijk op 22 nummers uit in de 2e set. 1 uur en 3 kwartier achter elkaar doorbeuken. Het begin van de set is nu met Gudy, we besluiten om voor "The boys are back in town" ook nog de Cowboy song te doen. Speciaal voor onszelf (omdat het zo leuk is) en voor BertJan, die alleen pas binnenkomt nadat we het gespeeld hebben. Ook tijdens het Gudy gedeelte bouwen we Hush extra in om nog eenmaal Koen op het podium te krijgen met mondharmonica. Heerlijk, thnx Koen! Na de wissel ben ik het spoor van de setlist een beetje bijster, we doen dan ook maar een dotje qua volgorde. Gelukkig vraagt Bart voor elk nummer wat "we nu weer gaan doen" en wijst hij me erop dat we "I will follow" nog niet gedaan hadden. Hoogtepunt is toch wel weer Dream on, al is Boudewijn het begin even kwijt. Hij pakt t gelukkig goed op daarna. Het is inmiddels snoeiheet op t podium en er is een groot zuurstoftekort. Bij "I will follow" voel ik me opeens draaierig en flauwtjes worden. Even iets verder het podium op zodat ik er niet afstort en verder even iets rustiger aan doen. Bij "I want you to want me" heb ik weer mijn jaarlijkse rendez-vous met een dame uit het publiek, dus dan moet ik me weer uitsloven hahaha. De toegift staat officieel voor 3 nummers, het worden er uiteindelijk 6. Met 3 gitaristen op het podium geeft dat nog meer lawaai, het is een waardig afsluitstuk van een tijdperk. We eindigen traditiegetrouw met ons drieluik "Green green grass of home" gevolgd door "Whole lotta rosie" om uiteindelijk naadloos over te gaan in het laatste stuk van "Stairway to heaven". En dan is het klaar... Na eerst even een paar minuten naar achter waar nog zuurstof is toch maar de kroeg in om de mensen te bedanken die bij vele optredens aanwezig zijn geweest. Geweldig!!! Volledig leeg gaan we na het afbreken richting huis en dan is NoPoint een herinnering in plaats van een bestaande band. Of zal de Fenix toch ooit weer sterker uit zijn as herrijzen...???
Rest mij nog een aantal zaken ter herinnering te roepen. Allereerst: Wat hebben we toch een grote hoeveelheid gave nummers gespeeld, een stuk of 90. Sommige hoef ik de komende jaren ook even niet meer te horen, maar sommige zal ik ook echt gaan missen. Ik wil hierbij toch enkele nummers noemen. Absolute topper is voor mij Dream on. Wat een prachtig nummer is dat toch en wat heerlijk om dit te mogen spelen. Andere absolute topnummers om te spelen waren voor mij Pinball Wizzard (ooit gevraagd: waarom gaan jullie niet heel Tommy spelen, dit is geweldig!) en Space oddity. Een laatste nummer wat ik wil noemen, wat gewoon heerlijk was om te spelen, is Whole lotta love. Ik weet nog dat het de eerste keren wel aardig ging maar niet echt een toppertje was. Totdat ik tegen Gudy zei dat ie het wat geiler moest spelen. Vanaf toen werd het echt het heerlijke meeslepende zinnenprikkelende zweverige nummer dat het hoort te zijn.
Andere nummers die ik echt heerlijk NoPoint vond waren Skandal, So Lonely, Locomotive breath (waar hoor je dat verder nog), het Thin Lizzy trio, onze versie van Sympathy for the devil en natuurlijk Whole lotta rosie met vooraf Green green grass en het laatste deel van Stairway to heaven erachteraan. Zelf vond ik ook het einde met een stuk van Bohemian Rhapsody heerlijk, maar daar waren de meningen wat meer over verdeeld. Ach, eigenlijk waren de meeste liedjes wel gaaf om te spelen. Wel waren er ook een paar liedjes die geweldig waren om te doen, maar waarbij de stemband-lat soms wat hoog was bij verkoudheid en dergelijke. En ook met oordoppen helaas niet te doen. Ik denk aan Brazen en Weak van Skunk Anansie, en zeker ook aan onze prachtige versie van Paint it Purple (Paint it black met een stuk Child in Time erachteraan). Dat verNoPoint-en van nummers was toch wel echt iets gaafs.
Ik kreeg ook nog wel eens de vraag: Hoe komen jullie eigenlijk aan al die optredens? Met name dankzij André, die altijd weer nieuwe plekken wist te vinden waar we zouden kunnen spelen. Wij hoefden vervolgens dan alleen maar ons best te doen de eerste keer en dan mochten we wel weer terugkomen. Maar André is absoluut de drijvende kracht achter NoPoint geweest! Thnx André!
Verder zijn er nog wat losse flodders in mijn gedachten. Het geweldige (not) optreden in 2x bellen (vanaf toen 2x decibellen genoemd) waar we genoeg ruimte hadden om het halve drumstel van Stefan op te zetten en we eigenlijk alleen acoustisch mochten spelen. Het snoeischaarincident van Boudewijn op de middag voor een optreden, de Gudymicrofoon (volume terugdraaien), de dubbeldikke hand van Gudy tijdens een optreden in Kapelle dankzij één of andere ontsteking, die keer dat ik bij een optreden van de Baldrick Brothers in het publiek stond en opeens door 2 dames gevraagd werd of ik de zanger van NoPoint was en met hen op de foto wilde (hoezo popster hahahahaha), een optreden in Tilburg waarbij "het grijze kistje" met alle snoeren nog in Oud Beijerland stond, ongeveer 8 keer oefenen in een jaar met 14 optredens en daarbij de uitspraak "oefenen is voor onzekere mensen" (volgens mij uitgesproken door het nimmer oefenende natuurtalent Boudewijn), Gudy en André die op een woensdagavond 10 kilometer voor Brielle gestrand zijn met een lekke band. Een piano in de Dorpstienden in Ouddorp waar Boudewijn vooraf lekker op zit te spelen en die we spontaan toevoegen aan ons instrumentarium voor die avond. Een optreden in café Havenzicht in Oud Beijerland waar er een dame op de bar stond te dansen die duidelijk ergens behoefte aan had. En natuurlijk Gudy en André die er met een TomTom bijna 2 uur over deden om bij café De Rots in Antwerpen voor de deur te komen, waar Stefan er met zijn HermanHerman maar 3 kwartier voor nodig had... En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wat hebben we veel gespeeld, veel ge-Rockt, veel gelachen! Thnx mannen voor 21 jaar NoPoint-muziek in mijn leven. Het was in 1 woord fantastisch!
vrijdag 27 december 2019
Blog 8: afscheidstour
De afscheidstour begint in Tilburg. Daar waar we zo ontzettend veel leuke herinneringen hebben liggen komen we nog eenmaal terug. Een week voor het optreden komt Bart er opeens achter dat hij op de datum van het optreden in Spanje zit. Gevalletje slecht agendabeheer of stiekum beginnende Korsakov? Hoe het ook zij, snel wordt Gudy benaderd en die wil heeeeeeeel graag meedoen. Dus nog even een oefendatum geprikt, want Gudy moet weer even alles spelen en Boudewijn moet eenmalig een aantal Gudypartijen weer afstaan aan Gudy en zijn oude partijen gaan spelen. Het oefenen belooft veel goeds en vol goede moed gaan we naar Tilburg. De ontvangst is als vanouds geweldig en de avond verloopt idem. We spelen weer eens heerlijk 3 nummers van Thin Lizzy achter elkaar, Gudy is weer ouderwets op dreef met zijn Rockposes en het lijkt wel alsof we vorige week nog met Gudy gespeeld hebben. Zo soepel gaat het. En het publiek is ouderwets enthousiast en geniet. We vragen Gudy na afloop om ook tijdens de Grande Finale in Bar American nog mee te spelen. Waar hij natuurlijk meteen "I do" op zegt!
Het tweede optreden van de afscheidstour is in Hometown Goes. In café La Strada, waar we voor t laatst in 2012 hebben gespeeld. De kroeg zit al vroeg behoorlijk vol met vele oude bekenden en Goesenaren die ons nog eenmaal willen zien spelen. Supergaaf. Het optreden loopt als een trein, we spelen ook echt wel goed. Het publiek zingt en schreeuwt uit volle borst mee en we spelen buiten de setlist om ook nog wat nummers a la carte, omdat het zo lekker gaat. Uiteindelijk stappen we aan het eind van de avond doodmoe van het podium. Ik eerst nog via de stekker van Barts pedalenbak, waardoor deze afbreekt. Sorry Bart. Sommige bezoekers willen dat dit nog lang niet één van de laatste optredens van NoPoint is en bieden ons optredens aan in obscure plaatsen zoals Houten. Hier gaan we niet op in, al geeft het optreden zoveel positieve energie dat je wel even twijfelt of je het stoppen van NoPoint niet moet afdoen als Fake-news...
Het derde optreden in de afscheidstour is in café de Concurrent. Dit is een optreden zoals optredens ook kunnen zijn. Halfvolle kroeg, enkele zeer enthousiaste mensen maar ook een deel dat het "wel leuk" lijkt te vinden.En pas tegen 2 uur een enthousiast groepje mensen dat wil dat je nog veel langer doorspeelt dan de vier nummers die je nog op de setlist hebt staan. Gelukkig herinner je je het eind altijd het best, en dan was het dus toch nog wel een heel leuk optreden. En we hebben er op de valreep nog een paar nieuwe fans bij haha.
Het allerlaatste optreden zal plaatsvinden in Bar American in Middelburg op 3 januari 2020. Dat wordt onze tiende keer tijdens de nieuwjaarsparty. Voorde gelegenheid hebben we al enkele maanden een nummer van Rory Gallagher op de setlist, omdat daar al 10 jaar om gevraagd wordt. Welke? Horen jullie vanzelf, als je tenminste aanwezig bent in Bar American. En als je ook maar enigszins een NoPoint-gezinde muziekliefhebber bent dan is het wel slim om dit laatste concert nog mee te pakken. Tijdens dit optreden gaan we afwisselend met Bart en Gudy spelen, de finale met 3 gitaristen.
Maar daarover later meer in het "The End" blog dat na het laatste optreden zal verschijnen
Herman
Het tweede optreden van de afscheidstour is in Hometown Goes. In café La Strada, waar we voor t laatst in 2012 hebben gespeeld. De kroeg zit al vroeg behoorlijk vol met vele oude bekenden en Goesenaren die ons nog eenmaal willen zien spelen. Supergaaf. Het optreden loopt als een trein, we spelen ook echt wel goed. Het publiek zingt en schreeuwt uit volle borst mee en we spelen buiten de setlist om ook nog wat nummers a la carte, omdat het zo lekker gaat. Uiteindelijk stappen we aan het eind van de avond doodmoe van het podium. Ik eerst nog via de stekker van Barts pedalenbak, waardoor deze afbreekt. Sorry Bart. Sommige bezoekers willen dat dit nog lang niet één van de laatste optredens van NoPoint is en bieden ons optredens aan in obscure plaatsen zoals Houten. Hier gaan we niet op in, al geeft het optreden zoveel positieve energie dat je wel even twijfelt of je het stoppen van NoPoint niet moet afdoen als Fake-news...
Het derde optreden in de afscheidstour is in café de Concurrent. Dit is een optreden zoals optredens ook kunnen zijn. Halfvolle kroeg, enkele zeer enthousiaste mensen maar ook een deel dat het "wel leuk" lijkt te vinden.En pas tegen 2 uur een enthousiast groepje mensen dat wil dat je nog veel langer doorspeelt dan de vier nummers die je nog op de setlist hebt staan. Gelukkig herinner je je het eind altijd het best, en dan was het dus toch nog wel een heel leuk optreden. En we hebben er op de valreep nog een paar nieuwe fans bij haha.
Het allerlaatste optreden zal plaatsvinden in Bar American in Middelburg op 3 januari 2020. Dat wordt onze tiende keer tijdens de nieuwjaarsparty. Voorde gelegenheid hebben we al enkele maanden een nummer van Rory Gallagher op de setlist, omdat daar al 10 jaar om gevraagd wordt. Welke? Horen jullie vanzelf, als je tenminste aanwezig bent in Bar American. En als je ook maar enigszins een NoPoint-gezinde muziekliefhebber bent dan is het wel slim om dit laatste concert nog mee te pakken. Tijdens dit optreden gaan we afwisselend met Bart en Gudy spelen, de finale met 3 gitaristen.
Maar daarover later meer in het "The End" blog dat na het laatste optreden zal verschijnen
Herman
donderdag 26 december 2019
Blog 7: NoPoint 3.0, the Bart-years
Het eerste hele optreden met Bart is in de Soos in Heersdiek. Altijd een lekkere binnenkomer en ook deze keer is het weer super spelen daar. Bart zit er gelijk in, evenals zijn Tablet met akkoordenschema's.
Na enkele kroegoptredens gaan we in mei richting Tilburg om te spelen bij de motorsleutelclub van Bertjan en Agnes. Altijd leuk om daar te spelen. Helaas denkt een bezoeker van een andere club hier wat anders over. Hij besluit om halverwege de laatste set opeens de brandblusser ter hand te nemen en deze vol op ons te richten. Boudewijn zijn pedalenbak staat vol blusschuim en ook de anderen zitten onder. We besluiten dan ook meteen te stoppen, al was het alleen maar omdat we anders mogelijk een schokkend avondje zouden kunnen krijgen met al dat vocht en elektrisch. De bezoeker wordt overigens eruit gezet en hoeft ook nooit meer terug te komen.
Ook spelen we in de zomer voor t eerst in Ut Babbelaertje in Middelburg. Erg leuke kroeg. Jammer dat het erg lekker weer is, zodat pas bij de derde set de kroeg echt volloopt. Maar dan is het ook zeer gaaf spelen. In november mogen we terugkomen. We weten dan inmiddels dat we ook via de achterzijde van de kroeg kunnen laden en lossen. Moeten we wel over het achterterras. Helaas blijkt er ook een tot op enkelhoogte afgezaagde boomstronk te staan die in het donker niet te zien is. Ik ga er vol overheen en val met mijn gezicht op de tegels waarbij mijn neus openbarst als een geplette tomaat. Gelukkig pas na het optreden. 2 maanden eerder heb ik ook al de kop van Boudewijns gitaar in mijn oog gehad wat resulteerde in een blauw oog. Het houdt niet op, niet vanzelf... Dat was trouwens bij Rock & Roar, een erg leuk minifestival in Eindewege waar je gewoon door kan/mag/moet spelen tot 3 uur snachts.
Op de valreep van 2017 hebben we nog een "geweldig" optreden in Antwerpen op een feest van een collega van André. In een zaaltje onder een bejaardentehuis. Enige positieve is dat we daar hebben laten zien ook op een laag volume nog best goed te kunnen spelen. Een half jaar later spelen we in Kids Kaffee op de markt in datzelfde Antwerpen. By far het slechtste optreden wat we hebben gedaan in de afgelopen jaren. Stefan en ik vroegen ons op de terugweg echt af waarom de kroegbaas ook maar enigszins tevreden zou kunnen zijn geweest. Ook vroegen we ons af of we die avond wel allevijf dezelfde setlist hadden gespeeld hahaha.
In de laatste jaren hebben we ook een aantal zeer gave festival/feest-optredens gedaan. Scoutrock in Heinkenszand bijvoorbeeld, geweldig georganiseerd. Vriendelijke ontvangst, iemand bij wie je terecht kan met al je vragen en die ook werkelijk te vinden is, volle koelkast, een podium waar je aan de ene zijde spullen op het podium zet en aan de andere zijde ze eraf haalt, voldoende sjouwhulp. Echt complimenten! En het is ook nog eens heerlijk om er te spelen met een zeer enthousiast publiek. Het Dikke Buukentoernooi in Vrouwenpolder, waar we 2x lekker los hebben mogen gaan is ook de moeite waard. 's Middags rij je Vrouwenpolder in, er hangt een megagrote Nederlandse vlag aan een hoogwerker waar je naartoe moet rijden. Het toernooi heeft net de finale als we gaan opbouwen. Het spelen is erg vroeg in de avond, gelijk na de barbeque. Maar ook hier een fantastisch onthaal en leuk publiek. Al merkten we wel dat de meesten nog los moesten komen, er zat nog niet genoeg bier in.
Ook hebben we energieke optredens gehad in Ut Babbelaertje, in de Graaf van Buuren en in de Concurrent. Mooi ook is het optreden in de reeds eerder genoemde kroeg Spoorzicht in Arnemuiden, waar we op het podium een paar nummers gezelschap krijgen van Marsha. Heerlijk om zo af en toe een duetje te doen. Muziek hoort wat mij betreft ook wel zo te zijn, als er toevallig muzikanten zijn die mee willen doen dan moet dat kunnen. Afgelopen jaren meerdere keren gastmuzikanten gehad. Koen Raas op mondharmonica, Wim Flipse op gitaar, Kees Moerland op zang (ik mag zelf ook graag een deuntje meedoen bij Kees op t podium bij ROLR), Els Vroegop op zang (meestal bij VM race met TAFKABB).
Laatste grote optreden van NoPoint is op het Stoppelfeest in Geersdijk. Waar een klein dorp nog groter in kan zijn. Geweldig festival met heerlijk publiek en een mooi podium. En we spelen ook een heerlijke set, al is ie ietsje te lang. Sorry nog daarvoor organisatie, maar soms ben ik wel eens ietsje te enthousiast. Daarna spelen we weer bij Rock & Roar en dan besluit ik er een Point achter te gaan zetten. 21 jaar met dezelfde band is lang, er begint en lichtelijk gevoel van NoPoint-moeheid te ontstaan. Daarnaast wordt het stoppen ook wel wat urgenter omdat het geluid in mijn rechteroor wat dof begint te worden. Zoals ik al schreef is zingen met oordoppen geen grote hobby van me en een deel van de NoPoint nummers kan ik niet goed zingen met oordoppen. En laten dat nou net hele leuke nummers zijn...
Aan alles komt een einde, ook aan NoPoint. Uiteindelijk hebben we nog een afscheidstour van 4 optredens.
Herman
Na enkele kroegoptredens gaan we in mei richting Tilburg om te spelen bij de motorsleutelclub van Bertjan en Agnes. Altijd leuk om daar te spelen. Helaas denkt een bezoeker van een andere club hier wat anders over. Hij besluit om halverwege de laatste set opeens de brandblusser ter hand te nemen en deze vol op ons te richten. Boudewijn zijn pedalenbak staat vol blusschuim en ook de anderen zitten onder. We besluiten dan ook meteen te stoppen, al was het alleen maar omdat we anders mogelijk een schokkend avondje zouden kunnen krijgen met al dat vocht en elektrisch. De bezoeker wordt overigens eruit gezet en hoeft ook nooit meer terug te komen.
Ook spelen we in de zomer voor t eerst in Ut Babbelaertje in Middelburg. Erg leuke kroeg. Jammer dat het erg lekker weer is, zodat pas bij de derde set de kroeg echt volloopt. Maar dan is het ook zeer gaaf spelen. In november mogen we terugkomen. We weten dan inmiddels dat we ook via de achterzijde van de kroeg kunnen laden en lossen. Moeten we wel over het achterterras. Helaas blijkt er ook een tot op enkelhoogte afgezaagde boomstronk te staan die in het donker niet te zien is. Ik ga er vol overheen en val met mijn gezicht op de tegels waarbij mijn neus openbarst als een geplette tomaat. Gelukkig pas na het optreden. 2 maanden eerder heb ik ook al de kop van Boudewijns gitaar in mijn oog gehad wat resulteerde in een blauw oog. Het houdt niet op, niet vanzelf... Dat was trouwens bij Rock & Roar, een erg leuk minifestival in Eindewege waar je gewoon door kan/mag/moet spelen tot 3 uur snachts.
Op de valreep van 2017 hebben we nog een "geweldig" optreden in Antwerpen op een feest van een collega van André. In een zaaltje onder een bejaardentehuis. Enige positieve is dat we daar hebben laten zien ook op een laag volume nog best goed te kunnen spelen. Een half jaar later spelen we in Kids Kaffee op de markt in datzelfde Antwerpen. By far het slechtste optreden wat we hebben gedaan in de afgelopen jaren. Stefan en ik vroegen ons op de terugweg echt af waarom de kroegbaas ook maar enigszins tevreden zou kunnen zijn geweest. Ook vroegen we ons af of we die avond wel allevijf dezelfde setlist hadden gespeeld hahaha.
In de laatste jaren hebben we ook een aantal zeer gave festival/feest-optredens gedaan. Scoutrock in Heinkenszand bijvoorbeeld, geweldig georganiseerd. Vriendelijke ontvangst, iemand bij wie je terecht kan met al je vragen en die ook werkelijk te vinden is, volle koelkast, een podium waar je aan de ene zijde spullen op het podium zet en aan de andere zijde ze eraf haalt, voldoende sjouwhulp. Echt complimenten! En het is ook nog eens heerlijk om er te spelen met een zeer enthousiast publiek. Het Dikke Buukentoernooi in Vrouwenpolder, waar we 2x lekker los hebben mogen gaan is ook de moeite waard. 's Middags rij je Vrouwenpolder in, er hangt een megagrote Nederlandse vlag aan een hoogwerker waar je naartoe moet rijden. Het toernooi heeft net de finale als we gaan opbouwen. Het spelen is erg vroeg in de avond, gelijk na de barbeque. Maar ook hier een fantastisch onthaal en leuk publiek. Al merkten we wel dat de meesten nog los moesten komen, er zat nog niet genoeg bier in.
Ook hebben we energieke optredens gehad in Ut Babbelaertje, in de Graaf van Buuren en in de Concurrent. Mooi ook is het optreden in de reeds eerder genoemde kroeg Spoorzicht in Arnemuiden, waar we op het podium een paar nummers gezelschap krijgen van Marsha. Heerlijk om zo af en toe een duetje te doen. Muziek hoort wat mij betreft ook wel zo te zijn, als er toevallig muzikanten zijn die mee willen doen dan moet dat kunnen. Afgelopen jaren meerdere keren gastmuzikanten gehad. Koen Raas op mondharmonica, Wim Flipse op gitaar, Kees Moerland op zang (ik mag zelf ook graag een deuntje meedoen bij Kees op t podium bij ROLR), Els Vroegop op zang (meestal bij VM race met TAFKABB).
Laatste grote optreden van NoPoint is op het Stoppelfeest in Geersdijk. Waar een klein dorp nog groter in kan zijn. Geweldig festival met heerlijk publiek en een mooi podium. En we spelen ook een heerlijke set, al is ie ietsje te lang. Sorry nog daarvoor organisatie, maar soms ben ik wel eens ietsje te enthousiast. Daarna spelen we weer bij Rock & Roar en dan besluit ik er een Point achter te gaan zetten. 21 jaar met dezelfde band is lang, er begint en lichtelijk gevoel van NoPoint-moeheid te ontstaan. Daarnaast wordt het stoppen ook wel wat urgenter omdat het geluid in mijn rechteroor wat dof begint te worden. Zoals ik al schreef is zingen met oordoppen geen grote hobby van me en een deel van de NoPoint nummers kan ik niet goed zingen met oordoppen. En laten dat nou net hele leuke nummers zijn...
Aan alles komt een einde, ook aan NoPoint. Uiteindelijk hebben we nog een afscheidstour van 4 optredens.
Herman
woensdag 25 december 2019
Blog 6: Bye bye Gudy, hello Bart
In 2015 spelen we in de zomer op een zondag in Café de Pompe. De mussen vallen dood van het dak van de hitte, wij moeten eigenlijk binnen spelen. Maar al snel besluiten we onze opstelling andersom te doen. Stefan vind dit eigenlijk maar niks maar gaat schoorvoetend akkoord. Wij hangen al snel uit het raam te spelen en uiteindelijk spelen we voor een vol terras een heerlijk optreden. Bij Sympathy for the devil is Stefan het zo beu dat hij achter zijn drumkit vandaan komt en in het raam gaat staan met schudei. Inmiddels staan Gudy en Boudewijn op barkrukken te spelen. Best wel legendarisch optreden toch.
Een andere geweldige gig in die zomer is het tigjarig bestaansfeest van de Soos in Geersdijk. Ze hebben voor de gelegenheid een tent neergezet op het havenplateau aan het Veerse meer. Zeker 1 van de mooiste locaties waar we gespeeld hebben. En als je dan weet dat we als afsluiter in een volle tent speelden, waarbij het publiek al een aardig flesje bier had gedronken, met daarbij meenemend mijn eerdere opmerkingen over super muziekpubliek uit Geersdijk en eigenlijk heel Noord Beveland, dan weet je dat dit optreden de analen ingaat als 1 van de hoogtepunten in het bestaan van NoPoint. Wat een feest, wat een energie en wat een Rock & Roll!!!
Ook het vernoemen waard is ons eerste optreden in café Spoorzicht in Arnemuiden. Misschien niet zozeer vanwege het optreden zelf, maar vanwege de ontvangst. Dit café wordt gerund door de ouders van zangeres Marsha. Deze lieve mensen weten nog eens hoe je muzikanten in de watten kunt leggen! Na het optreden moeten we maar snel aan de keukentafel aanschuiven om ons helemaal vol te stouwen met broodjes frikandel en broodjes kroket. En natuurlijk een borrel en goede gesprekken, want dat hoort aan de keukentafel! Verder zijn er ook een aantal optredens die het vermelden zeker niet waard zijn. Lege kroegen waardoor weinig interactie met het publiek (De Post, De Landing), een motortreffen in Axel waar iedereen ergens anders staat.
Voor de zomer in 2016 geeft Gudy aan te gaan stoppen met NoPoint. Hij wil zijn laatste optreden doen in Bar American, op de eerste vrijdag van 2017. Al snel besluiten we Bart te vragen om de plaats van Gudy in te nemen. Waarom? Hij kan gitaar spelen, past qua karakter prima bij ons en als belangrijkste: Hij heeft een eMMetje. Een eMMetje??? Wat is dat? Een NoPoint shirt maat M dat hij vol trots draagt.Naast de laatste optredens met Gudy gaan we dus oefenen met Bart. Dat gaat in een iets grotere frequentie dan de laatste jaren met Gudy, we oefenen dus een keer of 5 dat najaar...
Een van de eerste optredens in dat najaar is een dubbeloptreden met TAFKABB bij het 25-jarig bestaan van de Federatie Sloeproeien Nederland tijdens de Veerse Meer Sloepenrace in Kortgene. Ook dit is één van de absolute topoptredens van NoPoint (en van TAFKABB). Nadat ik overdag de race en finish van commentaar heb voorzien mag ik dus 's avonds het podium op voor een soort marathonoptreden. Dit is het optreden dat de geschiedenis in zal gaan als het optreden waarbij Stefan (op dat moment overigens voor TAFKABB achter de drums) viel voor een andere vrouw... Oh nee, MET een andere vrouw. Hij werd door een iets te enthousiaste roeister omhelst waarbij ze samen opeens achter het podium lagen. Wim en Herman speelden nietsvermoedend door, het nummer "Stil in mij" kreeg gelijk een extra dimensie. Verder was het vooral 1 groot gekkenhuis. Een feest in een tent met zo'n 1200 enthousiaste roeiers is toch best wel erg "te hèk"!
Ook spelen we dat najaar nog een gig via onze Tilburgse vrienden, maar dan in een kroeg in Oosterhout. Ik ben zelf niet fit, ik heb al een paar weken onnoemelijk veel pijn in mijn knie en kan nauwelijks staan. Dus zorgen ze gewoon voor een eigen hoekje voor me, compleet met "omastoel" en schemerlamp. Geweldig! Het wordt een ontzettend leuk optreden waarbij Gudy en Boudewijn de "stuiteren over het podium" honneurs met verve waarnemen.
Het afscheidsfeest van Gudy, tevens welkomstfeest van Bart, in Bar American is ook een onvergetelijke mijlpaal. Allereerst omdat Gudy zo lang, bij zoveel optredens, als gitarist van NoPoint zijn steentje en vele Rock-poses heeft bijgedragen aan het succes van NoPoint. Maar ook omdat Bart gelijk kan proeven hoe ontzettend gaaf optredens met NoPoint kunnen zijn. Ondanks de zenuwen die hij vast gevoeld moet hebben staat hij ook volop te genieten. Zeker met een super publiek zoals in American!!!
Herman
Een andere geweldige gig in die zomer is het tigjarig bestaansfeest van de Soos in Geersdijk. Ze hebben voor de gelegenheid een tent neergezet op het havenplateau aan het Veerse meer. Zeker 1 van de mooiste locaties waar we gespeeld hebben. En als je dan weet dat we als afsluiter in een volle tent speelden, waarbij het publiek al een aardig flesje bier had gedronken, met daarbij meenemend mijn eerdere opmerkingen over super muziekpubliek uit Geersdijk en eigenlijk heel Noord Beveland, dan weet je dat dit optreden de analen ingaat als 1 van de hoogtepunten in het bestaan van NoPoint. Wat een feest, wat een energie en wat een Rock & Roll!!!
Ook het vernoemen waard is ons eerste optreden in café Spoorzicht in Arnemuiden. Misschien niet zozeer vanwege het optreden zelf, maar vanwege de ontvangst. Dit café wordt gerund door de ouders van zangeres Marsha. Deze lieve mensen weten nog eens hoe je muzikanten in de watten kunt leggen! Na het optreden moeten we maar snel aan de keukentafel aanschuiven om ons helemaal vol te stouwen met broodjes frikandel en broodjes kroket. En natuurlijk een borrel en goede gesprekken, want dat hoort aan de keukentafel! Verder zijn er ook een aantal optredens die het vermelden zeker niet waard zijn. Lege kroegen waardoor weinig interactie met het publiek (De Post, De Landing), een motortreffen in Axel waar iedereen ergens anders staat.
Voor de zomer in 2016 geeft Gudy aan te gaan stoppen met NoPoint. Hij wil zijn laatste optreden doen in Bar American, op de eerste vrijdag van 2017. Al snel besluiten we Bart te vragen om de plaats van Gudy in te nemen. Waarom? Hij kan gitaar spelen, past qua karakter prima bij ons en als belangrijkste: Hij heeft een eMMetje. Een eMMetje??? Wat is dat? Een NoPoint shirt maat M dat hij vol trots draagt.Naast de laatste optredens met Gudy gaan we dus oefenen met Bart. Dat gaat in een iets grotere frequentie dan de laatste jaren met Gudy, we oefenen dus een keer of 5 dat najaar...
Een van de eerste optredens in dat najaar is een dubbeloptreden met TAFKABB bij het 25-jarig bestaan van de Federatie Sloeproeien Nederland tijdens de Veerse Meer Sloepenrace in Kortgene. Ook dit is één van de absolute topoptredens van NoPoint (en van TAFKABB). Nadat ik overdag de race en finish van commentaar heb voorzien mag ik dus 's avonds het podium op voor een soort marathonoptreden. Dit is het optreden dat de geschiedenis in zal gaan als het optreden waarbij Stefan (op dat moment overigens voor TAFKABB achter de drums) viel voor een andere vrouw... Oh nee, MET een andere vrouw. Hij werd door een iets te enthousiaste roeister omhelst waarbij ze samen opeens achter het podium lagen. Wim en Herman speelden nietsvermoedend door, het nummer "Stil in mij" kreeg gelijk een extra dimensie. Verder was het vooral 1 groot gekkenhuis. Een feest in een tent met zo'n 1200 enthousiaste roeiers is toch best wel erg "te hèk"!
Ook spelen we dat najaar nog een gig via onze Tilburgse vrienden, maar dan in een kroeg in Oosterhout. Ik ben zelf niet fit, ik heb al een paar weken onnoemelijk veel pijn in mijn knie en kan nauwelijks staan. Dus zorgen ze gewoon voor een eigen hoekje voor me, compleet met "omastoel" en schemerlamp. Geweldig! Het wordt een ontzettend leuk optreden waarbij Gudy en Boudewijn de "stuiteren over het podium" honneurs met verve waarnemen.
Het afscheidsfeest van Gudy, tevens welkomstfeest van Bart, in Bar American is ook een onvergetelijke mijlpaal. Allereerst omdat Gudy zo lang, bij zoveel optredens, als gitarist van NoPoint zijn steentje en vele Rock-poses heeft bijgedragen aan het succes van NoPoint. Maar ook omdat Bart gelijk kan proeven hoe ontzettend gaaf optredens met NoPoint kunnen zijn. Ondanks de zenuwen die hij vast gevoeld moet hebben staat hij ook volop te genieten. Zeker met een super publiek zoals in American!!!
Herman
maandag 23 december 2019
Blog 5: Leuke gigs, leuke anekdotes
2013 begint zonder American, Kees Petiet heeft besloten dat het na 3 jaar tijd is voor een andere band. Mooi is het als hij gedurende dat jaar laat weten dat ze ons eigenlijk wel gemist hebben en graag in 2014 weer gewoon op de nieuwjaarsparty willen hebben. En dat houden we elk jaar vol tot het einde, op 3 januari 2020.
Uiteindelijk wordt 2013 het jaar van enkele zeer gave optredens bij motorclubs. Allereerst spelen we op een groot feest bij motorclub Koeievaag in Oosterland. Daar hebben we al een keer gespeeld op hun Septoberfeest, maar nu hebben ze in juni een feest. In ons voorprogramma spelen de Baldrick Brothers, een zeer drukke avond voor Gudy en André dus. Maar het wordt echt geweldig. Gudy heeft zijn opname-apparaat aan het plafond getaped en later terugluisterend hoor je naast een behoorlijk goed optreden van ons alleen maar publiek dat uit z'n plaat gaat. Ik weet nog dat we Locomotive breath inzetten en dat er vanaf achter opeens een aantal hele blije motorrijders naar voor kwamen rennen. Om aan het eind van van elk refrein keihard Whoooohoho mee te schreeuwen. Dit is zo ongeveer het enige optreden geweest waarbij we onze afspraak "na Whole lotta rosie is het klaar" niet gestand hebben gedaan. We moesten daarna nog doorspelen van de overtuigende "El Presidente" Bokito, we werden er overigens ook extra voor betaald. En hij zorgde er eigenhandig voor dat de rijdende snackbar open bleef tot wij eindelijk een keer klaar waren met spelen.
Het tweede zeer gave optreden is tijdens het Mosseltreffen van motorclub The Lost Ones in Zierikzee. Op een vrijdagavond spelen aan het begin van een lang feestweekend voor een paar honderd motorrijders is echt een feest! En ze houden van goede muziek.
Ook spelen we in 2012, 2013 en 2014 op besloten feesten in Tilburg. Allemaal van, of via, ons bruidspaar Bertjan en Agnes. Stuk voor stuk ook heerlijke optredens met enthousiaste motorsleutelaars die van een goed brokje Rock houden.
In deze jaren spelen we ook verschillende malen op het biljart in Café Baarends. Met name tijdens ODP zijn de optredens geweldig. Volle kroeg, zelfs de ruimte achter het biljart staat vol. Vol biljart, zowel dat waar wij op staan als het tegenoverliggende biljart dat vol staat met dansend publiek. De tap draait overuren, wij spelen totdat het echt niet meer mag. De decibellen zijn ietwat teveel, daardoor mogen we op een gegeven moment niet meer terugkomen. Maar de herinnering aan die avonden op het biljart blijven. Verder doen we met name veel kroegoptredens tot en met 2015. Verschillende keren de Concurrent, Panta Rhei, Graaf van Buuren, Honky Tonk en enkele kroegen in Noord-Brabant en Zuid Holland. Memorabel is het optreden tijdens het 5-jarig bestaan van de Graaf van Buuren, wat een avond, wat een feest! Tot diep in de nacht is het weer onrustig in Kortgene.
Eén van de mooiste NoPointverhalen speelt zich af in de Concurrent in Vlissingen. We zijn aan t spelen, de kroeg is redelijk gevuld en het gaat lekker. Dan komt er een gezelschap binnen waarbij 1 persoon, met een leren pet op, een foudraal in zijn handen heeft. Hij knikt naar mij, ik knik terug en denk hem vaag te herkennen. Maar waarvan? Hij legt zijn foudraal op tafel, pakt er een dwarsfluit uit, en stapt het podium op. Wij spelen op dat moment Dreadlock Holliday en hij begint spontaan mee te spelen. Deze vage bekende blijkt Thijs van Leer en uiteindelijk weten we hem over te halen om ook Locomotive Breath met ons mee te spelen. Hebben we dat toch een keer met dwarsfluit kunnen doen. Achteraf komt hij nog even naar binnen om ons te complimenteren met onze leuke band en vraagt hij mij of ik ooit wel eens Hocus Pocus heb gezongen en of hij mij dan moet leren jodelen. Been there, done that! Supergave herinnering. Doet me terugdenken aan die keer als jonkies met Small Inconvenience in 't Oude Pothuys in Utrecht in 1991 waarbij een kerel aan de bar tegen onze drummer zei dat we een erg gave uitvoering van "I said no" van Gruppo Sportivo hebben gespeeld. Hij speelt het ook wel eens. "speel je ook in een coverband dan?" vraagt onze drummer? Nee, ik ben de bassist van Gruppo Sportivo...
Krentjes in de pap zijn dat.
Herman
Uiteindelijk wordt 2013 het jaar van enkele zeer gave optredens bij motorclubs. Allereerst spelen we op een groot feest bij motorclub Koeievaag in Oosterland. Daar hebben we al een keer gespeeld op hun Septoberfeest, maar nu hebben ze in juni een feest. In ons voorprogramma spelen de Baldrick Brothers, een zeer drukke avond voor Gudy en André dus. Maar het wordt echt geweldig. Gudy heeft zijn opname-apparaat aan het plafond getaped en later terugluisterend hoor je naast een behoorlijk goed optreden van ons alleen maar publiek dat uit z'n plaat gaat. Ik weet nog dat we Locomotive breath inzetten en dat er vanaf achter opeens een aantal hele blije motorrijders naar voor kwamen rennen. Om aan het eind van van elk refrein keihard Whoooohoho mee te schreeuwen. Dit is zo ongeveer het enige optreden geweest waarbij we onze afspraak "na Whole lotta rosie is het klaar" niet gestand hebben gedaan. We moesten daarna nog doorspelen van de overtuigende "El Presidente" Bokito, we werden er overigens ook extra voor betaald. En hij zorgde er eigenhandig voor dat de rijdende snackbar open bleef tot wij eindelijk een keer klaar waren met spelen.
Het tweede zeer gave optreden is tijdens het Mosseltreffen van motorclub The Lost Ones in Zierikzee. Op een vrijdagavond spelen aan het begin van een lang feestweekend voor een paar honderd motorrijders is echt een feest! En ze houden van goede muziek.
Ook spelen we in 2012, 2013 en 2014 op besloten feesten in Tilburg. Allemaal van, of via, ons bruidspaar Bertjan en Agnes. Stuk voor stuk ook heerlijke optredens met enthousiaste motorsleutelaars die van een goed brokje Rock houden.
In deze jaren spelen we ook verschillende malen op het biljart in Café Baarends. Met name tijdens ODP zijn de optredens geweldig. Volle kroeg, zelfs de ruimte achter het biljart staat vol. Vol biljart, zowel dat waar wij op staan als het tegenoverliggende biljart dat vol staat met dansend publiek. De tap draait overuren, wij spelen totdat het echt niet meer mag. De decibellen zijn ietwat teveel, daardoor mogen we op een gegeven moment niet meer terugkomen. Maar de herinnering aan die avonden op het biljart blijven. Verder doen we met name veel kroegoptredens tot en met 2015. Verschillende keren de Concurrent, Panta Rhei, Graaf van Buuren, Honky Tonk en enkele kroegen in Noord-Brabant en Zuid Holland. Memorabel is het optreden tijdens het 5-jarig bestaan van de Graaf van Buuren, wat een avond, wat een feest! Tot diep in de nacht is het weer onrustig in Kortgene.
Eén van de mooiste NoPointverhalen speelt zich af in de Concurrent in Vlissingen. We zijn aan t spelen, de kroeg is redelijk gevuld en het gaat lekker. Dan komt er een gezelschap binnen waarbij 1 persoon, met een leren pet op, een foudraal in zijn handen heeft. Hij knikt naar mij, ik knik terug en denk hem vaag te herkennen. Maar waarvan? Hij legt zijn foudraal op tafel, pakt er een dwarsfluit uit, en stapt het podium op. Wij spelen op dat moment Dreadlock Holliday en hij begint spontaan mee te spelen. Deze vage bekende blijkt Thijs van Leer en uiteindelijk weten we hem over te halen om ook Locomotive Breath met ons mee te spelen. Hebben we dat toch een keer met dwarsfluit kunnen doen. Achteraf komt hij nog even naar binnen om ons te complimenteren met onze leuke band en vraagt hij mij of ik ooit wel eens Hocus Pocus heb gezongen en of hij mij dan moet leren jodelen. Been there, done that! Supergave herinnering. Doet me terugdenken aan die keer als jonkies met Small Inconvenience in 't Oude Pothuys in Utrecht in 1991 waarbij een kerel aan de bar tegen onze drummer zei dat we een erg gave uitvoering van "I said no" van Gruppo Sportivo hebben gespeeld. Hij speelt het ook wel eens. "speel je ook in een coverband dan?" vraagt onze drummer? Nee, ik ben de bassist van Gruppo Sportivo...
Krentjes in de pap zijn dat.
Herman
Blog 4: Vette jaren
De eerste jaren na 2010 zijn vette jaren voor NoPoint. We krijgen genoeg optredens aangeboden, moeten zelfs regelmatig afzeggen omdat we niet allemaal kunnen, en komen mooi aan ons afgesproken quotum.
2011 begint weer met Bar American, waar we gelijk na afloop van weer een te gek optreden horen dat we het jaar daarop weer terug MOETEN komen. Het is voor mij het optreden waarna ik besluit om oordoppen aan te laten meten. De eerste nacht na het optreden lig ik wakker van het lawaai van de piep in mijn oor, pas na een aantal dagen is hij weg. Zingen met oordoppen zal nooit mijn grootste plezier worden, maar soms zijn ze echt nodig!
We spelen in februari van dat jaar ook voor het eerst in Café Oranjeboom (zeg maar Schele Lau) bij een benefiet. Ontzettend gaaf, volle kroeg met enthousiaste mensen in mijn geboortedorp. En door onze toegift te laten aanvragen voor geld halen we ook nog wat extra op voor de stichting Surplus Oekraïne. Dat gaan we nog eens doen, het jaar daarna. Dat wordt een nog groter feest, de kroeg is afgeladen. We verkopen NoPoint-tompouce en voor onze toegift wordt meteen 100 euro neergeteld. En iedereen blêêrt van begin tot eind mee!
Ook spelen we in 2011 weer een paar keer op Noord Beveland. In Soos de Vaete in Geersdijk, waar iedereen helemaal maf is van live-muziek en die onze muziek zeker kunnen waarderen. Waar een klein dorp groot in kan zijn. Op dit dorp en dit publiek ga ik later zeker nog terugkomen.
Ook spelen we voor het eerst bij de Veerse Meer Sloepenrace in Kortgene. We staan onder een lekkend tentzeil, gelukkig wordt dat opgelost en uiteindelijk wordt het een erg gaaf optreden met een tent die behoorlijk uit zijn dak gaat. Ook dit krijgt een jaar erna een herhaling. De tweede keer VMS is nog veel gaver dan de eerste, die roeiers kunnen een te gek feestje bouwen. Het thema is hippies en iedereen is dan ook verkleed. Tijdens het optreden worden filmopnames gemaakt, deze staan nog steeds op Youtube en op onze site als promomateriaal. Al is de geluidskwaliteit niet van heel hoog niveau. De jaren erna spelen we er met gelegenheidsband TAFKABB, elk jaar is weer een feestje!
In 2012 spelen we misschien wel ons meest legendarische optreden, in ieder geval in de volste kroeg. In de Graaf van Buuren in Kortgene zetten we rond 6 uur de spullen neer en daarna gaan we in het restaurantgedeelte eten. Om half 10 besluiten we langzaam om weer naar de kroeg te gaan om even rustig een soundcheck te doen. Rustig? Soundcheck is niet meer te doen, de kroeg staat vol. Dan maar gewoon beginnen. Vanaf de allereerste toon staat het publiek mee te dansen en te zingen. Regelmatig krijg ik een seintje van Nicoliene achter de bar. Of ik weer even wil vragen of de lege glazen terug naar de bar mogen. Want ophalen lukt niet vanwege de drukte. Uiteindelijk is het van begin tot einde één groot feest. Met de adrenaline die hierbij is vrijgekomen is slapen niet echt makkelijk maar na wat borrels maak ik toch een paar uur. Wat een feest!!!
Verder spelen we dat jaar voor het eerst in kroegen als Havenzicht in Oud-Beijerland (waar we uiteindelijk 3x spelen) en Honky Tonk in Brielle. Hier spelen we in totaal 4x. Meest legendarisch is die keer dat Stefan ziek was en een nummer voor t einde van de set opeens naar buiten rent om over te geven. Gelukkig spelen anderen gewoon door... De meeste optredens hier zijn op woensdagavond, en dat breekt de rest van de week toch wel op. Zo heb ik een keer snotverkouden, tussen 2 dagen training geven in Utrecht, ook nog een stuk staan zingen in Brielle. Niet bepaald ideaal, zeker niet alsje dan ook nog fout rijdt en pas rond 4 uur in je bed ligt terwijl je er om 6 uur weer uit moet. Maar ook dat is Rock & Roll haha.
Herman
2011 begint weer met Bar American, waar we gelijk na afloop van weer een te gek optreden horen dat we het jaar daarop weer terug MOETEN komen. Het is voor mij het optreden waarna ik besluit om oordoppen aan te laten meten. De eerste nacht na het optreden lig ik wakker van het lawaai van de piep in mijn oor, pas na een aantal dagen is hij weg. Zingen met oordoppen zal nooit mijn grootste plezier worden, maar soms zijn ze echt nodig!
We spelen in februari van dat jaar ook voor het eerst in Café Oranjeboom (zeg maar Schele Lau) bij een benefiet. Ontzettend gaaf, volle kroeg met enthousiaste mensen in mijn geboortedorp. En door onze toegift te laten aanvragen voor geld halen we ook nog wat extra op voor de stichting Surplus Oekraïne. Dat gaan we nog eens doen, het jaar daarna. Dat wordt een nog groter feest, de kroeg is afgeladen. We verkopen NoPoint-tompouce en voor onze toegift wordt meteen 100 euro neergeteld. En iedereen blêêrt van begin tot eind mee!
Ook spelen we in 2011 weer een paar keer op Noord Beveland. In Soos de Vaete in Geersdijk, waar iedereen helemaal maf is van live-muziek en die onze muziek zeker kunnen waarderen. Waar een klein dorp groot in kan zijn. Op dit dorp en dit publiek ga ik later zeker nog terugkomen.
Ook spelen we voor het eerst bij de Veerse Meer Sloepenrace in Kortgene. We staan onder een lekkend tentzeil, gelukkig wordt dat opgelost en uiteindelijk wordt het een erg gaaf optreden met een tent die behoorlijk uit zijn dak gaat. Ook dit krijgt een jaar erna een herhaling. De tweede keer VMS is nog veel gaver dan de eerste, die roeiers kunnen een te gek feestje bouwen. Het thema is hippies en iedereen is dan ook verkleed. Tijdens het optreden worden filmopnames gemaakt, deze staan nog steeds op Youtube en op onze site als promomateriaal. Al is de geluidskwaliteit niet van heel hoog niveau. De jaren erna spelen we er met gelegenheidsband TAFKABB, elk jaar is weer een feestje!
In 2012 spelen we misschien wel ons meest legendarische optreden, in ieder geval in de volste kroeg. In de Graaf van Buuren in Kortgene zetten we rond 6 uur de spullen neer en daarna gaan we in het restaurantgedeelte eten. Om half 10 besluiten we langzaam om weer naar de kroeg te gaan om even rustig een soundcheck te doen. Rustig? Soundcheck is niet meer te doen, de kroeg staat vol. Dan maar gewoon beginnen. Vanaf de allereerste toon staat het publiek mee te dansen en te zingen. Regelmatig krijg ik een seintje van Nicoliene achter de bar. Of ik weer even wil vragen of de lege glazen terug naar de bar mogen. Want ophalen lukt niet vanwege de drukte. Uiteindelijk is het van begin tot einde één groot feest. Met de adrenaline die hierbij is vrijgekomen is slapen niet echt makkelijk maar na wat borrels maak ik toch een paar uur. Wat een feest!!!
Verder spelen we dat jaar voor het eerst in kroegen als Havenzicht in Oud-Beijerland (waar we uiteindelijk 3x spelen) en Honky Tonk in Brielle. Hier spelen we in totaal 4x. Meest legendarisch is die keer dat Stefan ziek was en een nummer voor t einde van de set opeens naar buiten rent om over te geven. Gelukkig spelen anderen gewoon door... De meeste optredens hier zijn op woensdagavond, en dat breekt de rest van de week toch wel op. Zo heb ik een keer snotverkouden, tussen 2 dagen training geven in Utrecht, ook nog een stuk staan zingen in Brielle. Niet bepaald ideaal, zeker niet alsje dan ook nog fout rijdt en pas rond 4 uur in je bed ligt terwijl je er om 6 uur weer uit moet. Maar ook dat is Rock & Roll haha.
Herman
vrijdag 20 december 2019
Blog 3: 2010, een goed NoPointjaar
In het jaar 2010 hebben we een topjaar qua aantal optredens. Het zijn er uiteindelijk 22 dat jaar. Het begint met ons eerste optreden tijdens de nieuwjaarsparty van Bar American. Vooraf zegt eigenaar Kees Petiet dat hij elk jaar een andere band heeft, na ons optreden zegt hij dat hij erg tevreden is en dat we mogelijk het jaar daarop weer mogen spelen. Het was ook te gek, spelen vanaf 18.30 in een volle kroeg. Eerst de mensen die er niet meer bij zijn herdenken met "Wish you were here" van Pink Floyd, daarna Boudewijn die zijn gitaar laat gieren met de start van We will Rock you. Het enige nadeel daar is dat het geluid niet goed weg kan op t podium en dat de muziek na afloop nóg harder staat dan wij gespeeld hebben.
In 2010 hebben we meer memorabele optredens. Wat te denken van de voorronde voor Mosselrock in café Heartbreak in Goes. Er is een stel dat graag wil dat we komen spelen op hun bruiloft.We nodigen ze uit om eerst eens te komen luisteren in Heartbreak, wij zijn tenslotte geen bruiloftenband. Na het optreden willen zowel het bruidspaar als Mosselrock dat we komen spelen. Ook dit worden memorabele gigs. De bruiloft van Bertjan en Agnes is in een strandtent. Ondergaande zon, verliefd stel, NoPoint, het blijkt een geweldige combinatie. En ze gaan niet alleen het huwelijk met elkaar aan, ook met ons. Eigenlijk spelen we vanaf dan bijna elk jaar wel in Tilburg of omstreken dankzij onze lieve vrienden.
Ook Mosselrock is legendarisch in onze ogen. We spelen daar 2 sets op het kleine podium, tussen de "grote acts" door. Gezien de reakties van het publiek lijkt het wel of we zelf de hoofdact zijn. Geweldig! Op een gegeven moment besluit ik om te kijken of ik ook de rest van het publiek dat aan de zijkant staat (tussen klein podium en hoofdpodium) kan bereiken.Dus klim ik met microfoon op de geluidsboxen-toren en zing hen ook toe. Wat een feest. Later na afloop beginnen de anderen over die erg goed uitziende zangeres, die willen ze best vaker op het podium. Al was het maar voor de looks!. Ik weet niet waar ze het over hebben maar al snel blijkt dat er dus een zangeres meegezongen heeft toen ik op de geluidswal stond. Gelukkig hebben we de foto's nog :-)
Ook legendarisch: ons eerste optreden in het (oudere) jongerencentrum Albrandswaard via onze fan Klaas. Klaas is bij Zwaanfest in Kapelle wezen kijken en vond ons zo goed dat hij gelijk een optreden heeft geregeld. En heel wat vrienden heeft uitgenodigd. Wat een geweldig leuk optreden in een volle soos. Vol liefhebbers van stevige pop en rock gaat het door tot diep in de nacht.
Ook spelen we in 2010 twee keer in Hoogerheide. De eerste keer is in Café de Noot. Groot café met een grote achterzaal met podium waar we spelen. Op het begin is het niet druk, er staan welgeteld 7 jongelui voor het podium als we beginnen. Aan het einde staan nog steeds diezelfde 7 personen er, inclusief nog 2 of 3 die iets later komen. En dat is het. Het blijkt het derde team van de plaatselijke tafeltennisvereniging te zijn die hun kampioenschap vieren. Ze vinden ons geweldig en laten dit ook luidruchtig weten. De volgende dag staat op de site van de tafeltennisvereniging te lezen: "als een band tijdens het eerste nummer al zo enthousiast is dat de zanger zijn zonnebril verliest, de gitaristen over het podium heen en weer springen en de drummer bijna van het podium valt, dan weet je dat het een leuke avond wordt..."
De tweede keer Hoogerheide is in december. Het is weer erg rustig in de kroeg. Deze keer omdat het sneeuwt. Boudewijn staat smiddags nog in Helsinki, zijn vlucht van de avond daarvoor was gecancelled. Stressssss! Uiteindelijk is hij net op tijd.
Na 22 optredens in 1 jaar besluiten we dat we het wel erg veel vonden, zeker omdat de meesten van ons ook nog in andere muzikale gezelschappen spelen. Oh ja, en allemaal ook nog een gezin. Voortaan willen we het houden op maximaal 15 optredens per jaar. Het blijft tenslotte een hobby.
Herman
In 2010 hebben we meer memorabele optredens. Wat te denken van de voorronde voor Mosselrock in café Heartbreak in Goes. Er is een stel dat graag wil dat we komen spelen op hun bruiloft.We nodigen ze uit om eerst eens te komen luisteren in Heartbreak, wij zijn tenslotte geen bruiloftenband. Na het optreden willen zowel het bruidspaar als Mosselrock dat we komen spelen. Ook dit worden memorabele gigs. De bruiloft van Bertjan en Agnes is in een strandtent. Ondergaande zon, verliefd stel, NoPoint, het blijkt een geweldige combinatie. En ze gaan niet alleen het huwelijk met elkaar aan, ook met ons. Eigenlijk spelen we vanaf dan bijna elk jaar wel in Tilburg of omstreken dankzij onze lieve vrienden.
Ook Mosselrock is legendarisch in onze ogen. We spelen daar 2 sets op het kleine podium, tussen de "grote acts" door. Gezien de reakties van het publiek lijkt het wel of we zelf de hoofdact zijn. Geweldig! Op een gegeven moment besluit ik om te kijken of ik ook de rest van het publiek dat aan de zijkant staat (tussen klein podium en hoofdpodium) kan bereiken.Dus klim ik met microfoon op de geluidsboxen-toren en zing hen ook toe. Wat een feest. Later na afloop beginnen de anderen over die erg goed uitziende zangeres, die willen ze best vaker op het podium. Al was het maar voor de looks!. Ik weet niet waar ze het over hebben maar al snel blijkt dat er dus een zangeres meegezongen heeft toen ik op de geluidswal stond. Gelukkig hebben we de foto's nog :-)
Ook legendarisch: ons eerste optreden in het (oudere) jongerencentrum Albrandswaard via onze fan Klaas. Klaas is bij Zwaanfest in Kapelle wezen kijken en vond ons zo goed dat hij gelijk een optreden heeft geregeld. En heel wat vrienden heeft uitgenodigd. Wat een geweldig leuk optreden in een volle soos. Vol liefhebbers van stevige pop en rock gaat het door tot diep in de nacht.
Ook spelen we in 2010 twee keer in Hoogerheide. De eerste keer is in Café de Noot. Groot café met een grote achterzaal met podium waar we spelen. Op het begin is het niet druk, er staan welgeteld 7 jongelui voor het podium als we beginnen. Aan het einde staan nog steeds diezelfde 7 personen er, inclusief nog 2 of 3 die iets later komen. En dat is het. Het blijkt het derde team van de plaatselijke tafeltennisvereniging te zijn die hun kampioenschap vieren. Ze vinden ons geweldig en laten dit ook luidruchtig weten. De volgende dag staat op de site van de tafeltennisvereniging te lezen: "als een band tijdens het eerste nummer al zo enthousiast is dat de zanger zijn zonnebril verliest, de gitaristen over het podium heen en weer springen en de drummer bijna van het podium valt, dan weet je dat het een leuke avond wordt..."
De tweede keer Hoogerheide is in december. Het is weer erg rustig in de kroeg. Deze keer omdat het sneeuwt. Boudewijn staat smiddags nog in Helsinki, zijn vlucht van de avond daarvoor was gecancelled. Stressssss! Uiteindelijk is hij net op tijd.
Na 22 optredens in 1 jaar besluiten we dat we het wel erg veel vonden, zeker omdat de meesten van ons ook nog in andere muzikale gezelschappen spelen. Oh ja, en allemaal ook nog een gezin. Voortaan willen we het houden op maximaal 15 optredens per jaar. Het blijft tenslotte een hobby.
Herman
Abonneren op:
Posts (Atom)